Binnen en buiten versmelten tot één geheel: is dat handig?

Robert Bosch – verantwoordelijk voor de verkoop bij Rainbowsol, fabrikant van zonweringen

Laat ik als eerste de redactie van Binnenwerk bedanken voor de mogelijkheid die ik hier krijg om deze gastcolumn te schrijven. Best bijzonder, want… ik ben helemaal niet werkzaam in de ‘Binnenwerk-branche’. Om dit wat preciezer te duiden: al 17 jaar doe ik mijn best om de zonweringsystemen van ons bedrijf zo goed mogelijk te verkopen aan de vakhandel in Nederland. Dus, ik doe wel iets met producten die op of aan het huis komen. Net als u allemaal, beste lezers.

Nu kom ik bij het punt dat ik wil maken. Vaak hoor ik namelijk: ‘Buiten loopt over in binnen’ en vice versa. Het interieur en exterieur zijn versmolten tot één geheel. Zo zegt men. U waarschijnlijk ook. Ik ben het daar overigens mee eens. Consumenten zijn kritischer dan ooit geworden en natuurlijk willen ze van de look and feel van hun eigen woning geen ‘allegaartje’ maken. Het moet allemaal wel kloppen. Zeker sinds de coronaperiode toen Nederland werd geconfronteerd met de ongemakken en oneffenheden thuis. 

Goed, binnen en buiten zijn dus één geheel geworden. En de consument heeft daardoor ongemerkt – maar wel terecht – de wens tot one-stop-shopping geformuleerd. Heel begrijpelijk. De consument wil gemak, het liefst bij één professionele leverancier die alles voor hem regelt. En zorgt dat het past. 

De vakhandel in Nederland ziet dit ook en lijkt daarom een transformatie tot meer one stop shopping te gaan maken. Een goed voorbeeld: keukenspeciaalzaken die bijvoorbeeld ook vloeren gaan verkopen. Best slim. Best commercieel. Best handig. Maar… de vakhandel begeeft zich – met het leveren van het one-stop-shopping principe – wel op glad ijs. Zo ziet een zonwering bijvoorbeeld er op het oog ‘eenvoudig’ uit (“Iedereen kan dat toch verkopen?”) maar niets is minder waar.

Zo werd ik laatst benaderd door een woninginrichter die nauwelijks tot geen ervaring had met de verkoop van zonweringen. Die dacht dat er gewoon even bij te kunnen doen. Maar zo werkt het niet. Wij stellen in ieder geval hoge eisen aan onze dealers. Ze moeten bereid zijn om te investeren in het vergaren van kennis over (onze) zonweringsproducten. Er moet structureel ruimte worden gemaakt in de showroom, ze moeten trainingen volgen, we stellen eisen aan hoe systemen worden gemonteerd. Noem het maar op. Het is dus niet zomaar even iets in je gamma opnemen en verkopen maar. Nee, integendeel: het is belangrijk dat – áls je al wilt gaan voor het one-stop-shopping-principe – het juiste verhaal wordt verteld. Echt, als vakhandel moet je van wanten weten.

Dus hoezeer de trend ook is dat ‘binnen en buiten’ meer dan ooit onlosmakelijk met elkaar zijn verbonden, meubelmakers, interieurbouwers en -designers hebben niet per definitie zomaar de kennis over branchevreemde producten. Daar moet je dus niet lichtzinnig over denken.

Sommigen noemen dit alles branchevervaging of ketenintegratie (zoals de tankstations die sinds jaar en dag ook een broodje kaas verkopen) en ik vind het allemaal prima. Maar het adviseren over en het verkopen van branchevreemde producten moet je wel kunnen. Dat is namelijk in het belang van de eindgebruiker.